Wycena portfeli wierzytelności ma znaczenie przede wszystkim dla podmiotów zajmujących się obrotem wierzytelnościami ze względu na występujące regulacje prawne i wymogi księgowe dotyczące tego rodzaju działalności. Jest to szczególnie istotny element w przypadku organizacji handlu wierzytelnościami pod postacią funduszy inwestycyjnych zamkniętych (FIZ).

Cele wyceny

Główne cele wyceny portfeli wierzytelności związane są z wymogami regulacyjnymi. Wśród nich, najczęstszymi są:

• transakcje sprzedaży i zakupu wierzytelności,
• wniesienie aportem do przedsiębiorstwa lub konwersja na kapitał,
• wycena certyfikatów inwestycyjnych funduszu opartego o handel portfelami wierzytelności,
• ewidencja księgowa lub podatkowa.

Proces wyceny

Proces wyceny portfela wierzytelności składa się z następujących etapów:

• określenie celu wyceny oraz zakresu prac,
• ustalenie i skompletowanie danych niezbędnych do zrealizowania wyceny,
• analiza otrzymanych informacji i danych finansowych,
• ocena ryzyka i oszacowanie kosztu finansowania,
• sporządzenie modelu wyceny zgodnie z ustaloną metodyką,
• prezentacja wyników przed klientem,
• przekazanie raportu z wyceny.

Metody wyceny

Metoda z wykorzystaniem wskaźnika oczekiwanej straty (ang. EL – expexted loss), używana w przypadku wyceny pojedynczych wierzytelności. EL składa się z prawdopodobieństwa niewypłacalności (PD – ang. propability of default) oraz wskaźnika LGD (ang. loss given default), który wyznacza poziom możliwej straty w przypadku niewypłacalności dłużnika.

Metoda oparta na wyznaczeniu krzywej odzysku, w przypadku portfela składającego się z dużej ilości pojedynczych wierzytelności. Krzywa odzysku jest ustalana na podstawie podobnych portfeli wierzytelności lub na podstawie historycznych spłat wierzytelności wycenianego portfela.