Wycena portfela wierzytelności
Wycena portfeli wierzytelności ma znaczenie przede wszystkim dla podmiotów zajmujących się obrotem wierzytelnościami ze względu na występujące regulacje prawne i wymogi księgowe dotyczące tego rodzaju działalności. Jest to szczególnie istotny element w przypadku organizacji handlu wierzytelnościami pod postacią funduszy inwestycyjnych zamkniętych (FIZ).
Dla kogo:
- podmioty zajmujące się obrotem wierzytelnościami,
- podmioty zainteresowane kupnem lub sprzedażą portfeli wierzytelności.
Cele wyceny
Główne cele wyceny portfeli wierzytelności związane są z wymogami regulacyjnymi. Wśród nich, najczęstszymi są:
- transakcje sprzedaży i zakupu wierzytelności,
- wniesienie aportem do przedsiębiorstwa lub konwersja na kapitał,
- wycena certyfikatów inwestycyjnych funduszu opartego o handel portfelami wierzytelności,
- ewidencja księgowa lub podatkowa.
Proces wyceny
Proces wyceny portfela wierzytelności składa się z następujących etapów:
- określenie celu wyceny oraz zakresu prac,
- ustalenie i skompletowanie danych niezbędnych do zrealizowania wyceny,
- analiza otrzymanych informacji i danych finansowych,
- ocena ryzyka i oszacowanie kosztu finansowania,
- sporządzenie modelu wyceny zgodnie z ustaloną metodyką,
- prezentacja wyników przed klientem,
- przekazanie raportu z wyceny.
Metody wyceny
Metoda z wykorzystaniem wskaźnika oczekiwanej straty (ang. EL – expexted loss), używana w przypadku wyceny pojedynczych wierzytelności. EL składa się z prawdopodobieństwa niewypłacalności (PD – ang. propability of default) oraz wskaźnika LGD (ang. loss given default), który wyznacza poziom możliwej straty w przypadku niewypłacalności dłużnika.
Metoda oparta na wyznaczeniu krzywej odzysku, w przypadku portfela składającego się z dużej ilości pojedynczych wierzytelności. Krzywa odzysku jest ustalana na podstawie podobnych portfeli wierzytelności lub na podstawie historycznych spłat wierzytelności wycenianego portfela.